วาฬเพชฌฆาตที่อาศัยอยู่ในทะเลซาลิชกำลังมีปัญหา—และเป็นข่าวพาดหัวข่าวเต็มไปหมด—แต่วาฬเพชฌฆาตชั่วคราวที่เดินทางในน่านน้ำเดียวกันดูเหมือนจะไปได้ดี
บ็อบ ไรท์ มีปัญหาในมือ: วาฬเพชฌฆาต 5 ตัวอดอาหารประท้วง
ไรท์ เจ้าของซีแลนด์ออฟเดอะแปซิฟิกในรัฐวิกตอเรีย รัฐบริติชโคลัมเบีย ได้รวมทีมกันออกล่าวาฬเพชฌฆาต เขามุ่งมั่นที่จะหาคู่ให้กับ Haida หนึ่งในวาฬเชลยของเขา ในปีพ.ศ. 2513 เป็นช่วงรุ่งเรืองของการจับวาฬเพชฌฆาตที่ยังมีชีวิตในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออกเฉียงเหนือ ก่อนที่กฎระเบียบที่เข้มงวดและเสียงโวยวายของสาธารณชนจะหยุดการปฏิบัติเช่นนี้ ทีมของไรท์ออกไปใกล้ Race Rocks ในช่องแคบฮวน เดอ ฟูคา ในวันฤดูหนาวที่มีลมแรง เมื่อพวกเขาเห็นวาฬสีขาวหายากว่ายน้ำกับสหายสี่ตัว พวกเขาตามมา
ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า วาฬทั้ง 5 ตัวก็ว่ายผ่านทางเข้าของ Pedder Bay ทีมงานรีบติดตะแกรงตาข่ายขวางทางเข้าแคบๆ เพื่อกันสัตว์ทะเลเลี้ยงลูกด้วยนมที่แข็งแรงให้ห่างจากอวนที่บอบบาง ผู้ชายใช้เวลาทั้งคืนทุบตัวเรือกรรเชียงอะลูมิเนียมด้วยไม้พายและไม้กระบอง พวกเขาทิ้งระเบิด ” Seal Bombs ” เป็นระยะๆ
วันรุ่งขึ้น เรือประมงสองลำมาพร้อมกับอวนเพื่อรักษาความปลอดภัยทางเข้า และไรท์เตรียมย้ายตัวเมีย 2 ตัวไปที่ซีแลนด์และหาผู้ซื้อสำหรับตัวอื่นๆ
สำหรับปลาวาฬที่เคยสัญจรไปมาอย่างอิสระ เรื่องราวอันน่าสะเทือนใจก็ได้เปิดฉากขึ้น เมื่อถูกคุมขังอยู่ในอ่าว พวกเขาบินวนซ้ำๆ บางครั้งก็พลาดพลั้งติดตาข่าย และพวกเขาปฏิเสธที่จะกินแม้ว่าผู้จับกุมจะเสนอปลาเฮอริ่ง ปลาแซลมอน และลิงคอดก็ตาม
วาฬขาวชื่อ Chimo และ Nootka เพศเมียอีกตัวต้องทนอยู่กับ Pedder Bay เป็นเวลา 24 วันจนกระทั่งพวกมันถูกย้ายไปที่ซีแลนด์เพื่อเป็นเพื่อนกับ Haida วาฬอีกสามตัว ตัวผู้หนึ่งตัวและตัวเมียสองตัวยังคงอยู่ที่ Pedder Bay และยังคงอดอาหารต่อไป
หลังจากถูกจองจำ 60 วัน วาฬทั้งสามตัวผอมแห้งจนเห็นซี่โครงของมัน ในวันที่ 75 ผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งเข้าตาข่าย ติดอยู่และจมน้ำ ร่างของเธอถูกลากออกไปในทะเล
ไม่กี่วันต่อมา Pedder Bay ตัวผู้ได้รับการเสนอปลาแซลมอนสดอีกตัวและในที่สุดก็ถูกกัด แต่แทนที่จะกินมัน เขาเริ่มส่งเสียงร้องและส่งมันให้กับผู้หญิงที่รอดชีวิต เธอจับมันที่หางโดยปล่อยให้หัวห้อยอยู่ที่ด้านข้างปากของเธอ ชายคนนั้นเข้ามาข้างๆเธอ จับหัวไว้ แล้วทั้งสองก็วนรอบอ่าว ก่อนที่ทั้งคู่จะกินคนละครึ่ง เป็นฉากที่น่าอัศจรรย์ และดูเหมือนว่าจะทำลายมนต์สะกด—ในอีกสี่เดือนครึ่งต่อมา วาฬจะกินปลาเฮอริ่งและปลาแซลมอนที่พวกมันเลี้ยงไว้ จนกระทั่งการถูกจองจำสิ้นสุดลง คืนหนึ่ง นักเคลื่อนไหวใช้ตุ้มถ่วงเพื่อจมอวน ปล่อยให้หนีไปได้ สะท้อนให้เห็นถึงความไม่พอใจของประชาชนที่เพิ่มมากขึ้นต่อการจับอวนดังกล่าว
หลายเดือนก่อน มีการแสดงเจตนาเห็นแก่สัตว์จำพวกวาฬอีกครั้งเพื่อละศีลอดของชีโมและนุตกา
เมื่อพวกมันมาถึงซีแลนด์ ตัวเมียจะถูกแยกออกจากไฮดะโดยใช้ตาข่ายแบ่งตู้ปลา Haida เพิกเฉยต่อ Nootka ในตอนแรก จากนั้นนำปลาเฮอริ่งตัวหนึ่งมาและดันมันผ่านตะแกรงตาข่าย เขาทำเช่นเดียวกันกับ Chimo เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ตัวเมียเริ่มให้อาหารและในที่สุดก็กินปลาที่เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเสนอให้พวกมัน
มันต้องใช้วาฬอีกตัวในการกระตุ้นให้ Nootka และ Chimo กินอาหาร แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือมันน่าจะเป็นปลาตัวแรกที่พวกมันทั้งสองเคยกิน ไรต์และทีมของเขา ตลอดจนนักชีววิทยาและครูฝึกปลาวาฬในยุคนั้นไม่เป็นที่รู้จัก วาฬเพชฌฆาตมีหลายประเภท มีพฤติกรรมที่แตกต่างกันไป แม้กระทั่งอาหารที่พวกมันกิน
ในฤดูหนาววันนั้นเมื่อเกือบ 50 ปีที่แล้ว ไรท์จับวาฬเพชฌฆาตชั่วคราวได้กลุ่มหนึ่ง ซึ่งเป็น สัตว์กินพืชจำพวก Orcinus orcaที่กินแมวน้ำ สิงโตทะเล และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลอื่นๆ อย่างชัดเจน และอีกชนิดหนึ่งมีความแตกต่างอย่างชัดเจนจากระบบนิเวศของวาฬเพชฌฆาตที่อาศัยอยู่— รวมทั้ง Haida—ซึ่งกินปลาแซลมอนเกือบทั้งหมด
Graeme Ellis ช่างเทคนิคการวิจัยด้านการประมงและมหาสมุทรแคนาดา (DFO) ที่เพิ่งเกษียณ ซึ่งทำงานร่วมกับไรท์ที่ซีแลนด์ในขณะนั้น ยังคงรู้สึกทึ่งกับการแบ่งปันอาหารข้ามวัฒนธรรมที่เขาพบเห็นระหว่างไฮดะ ชิโม และนุตกา “ในการแบ่งปันอาหารข้ามสายพันธุ์ ฉันยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร” เขากล่าว
ในป่า วาฬเพชฌฆาตที่อยู่ชั่วคราวและอาศัยอยู่จะไม่แบ่งปันอาหาร พวกเขาไม่ค่อยแบ่งปันพื้นที่เช่นกันเลือกที่จะรักษาระยะห่าง ปัจจุบัน การแบ่งแยกมหาสมุทรและอาหารของมหาสมุทรได้ส่งผลกระทบต่อประชากรที่แตกต่างกันอย่างไม่เท่าเทียมกัน ในทะเลซาลิช ซึ่งเป็นที่อยู่ของประชากรวาฬเพชฌฆาตที่ใกล้สูญพันธุ์ซึ่งเรียกว่าผู้อาศัยทางตอนใต้ ปลาแซลมอนชีนุกซึ่งเป็นเหยื่อที่พวกมันต้องการจะหมดสต็อก ถือเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้จำนวนประชากรลดลงเหลือ 76 ตัว แต่ประชากรวาฬเพชฌฆาตชั่วคราวในทะเล ภูมิภาคเดียวกันเพิ่มขึ้นในอัตราประมาณร้อยละ 3 ต่อปี นับตั้งแต่มีการคุ้มครองสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลในสหรัฐอเมริกาและแคนาดาในช่วงต้นทศวรรษ 1970 ขณะนี้คิดว่าประชากรชายฝั่งมีจำนวนเกือบ 300 คนจากวอชิงตันไปยังอลาสกาตะวันออกเฉียงใต้
การเพิ่มประชากรนั้นเป็นลูกหลานของวาฬสองตัวที่หลุดออกจากอวนที่ Pedder Bay เมื่อพวกเขาเข้าถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลที่เลี้ยงพวกมันได้ พวกมันก็จะเติบโต ตัวเมียให้กำเนิดลูกอย่างน้อย 3 ตัว และพบเห็นครั้งสุดท้ายในปี 2552 ตัวผู้มีชีวิตอยู่จนถึงปี 2535 เป็นอย่างน้อย
ด้วยการเพิ่มขึ้นของเหยื่อของพวกมัน—โดยเฉพาะแมวน้ำประจำท่าเรือ—จนถึงระดับประวัติศาสตร์ สิ่งมีชีวิตชั่วคราวไม่ได้อดตาย นอกจากอาหารหลักที่เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลแล้ว พวกมันยังรู้จักกินปลาหมึกและแม้แต่นกทะเลที่ไม่สงสัยด้วย การชันสูตรศพของสัตว์ที่ตายชั่วคราวเผยให้เห็น “ห้องแห่งความสยดสยอง”—ท้องที่เต็มไปด้วยหนวด กรงเล็บ และชิ้นส่วนเหยื่ออื่นๆ ที่ยังไม่ได้แยกแยะ จอห์น ฟอร์ด นักวิทยาศาสตร์วาฬกิตติมศักดิ์ของ DFO และผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบียรายงาน
สำหรับตอนนี้เวลาที่ดี ด้วยมหาสมุทรที่เปลี่ยนแปลงไป อนาคตของวาฬเพชฌฆาตชั่วคราว ลูกพี่ลูกน้องที่กินปลาของพวกมัน และที่อยู่อาศัยในมหาสมุทรที่พวกมันเรียกว่าบ้านจะเป็นอย่างไร?
